Przychodzimy do Jezusa, ukrytego w Najświętszym Sakramencie Ołtarza, aby Mu podziękować, uwielbić Go i przeprosić za miniony czas roku dwa tysiące dwudziestego czwartego. Nasza modlitwa będzie także okazją do zrobienia krótkiego rachunku sumienia z przeżytych dni. Niektóre z nich chcielibyśmy przeżyć ponownie, gdyż były dla nas pomyślne i dobre; o innych chcielibyśmy zapomnieć. Był to znowu okres zmagania się całej ludzkości z wojnami, ich konsekwencjami duchowymi, społecznymi i gospodarczymi. Był to czas niepokoju o przyszłość. Bóg jednak chce nas wyprowadzić z ciemności naszych grzechów i zaprowadzić do światła domu nazaretańskiego.
Ciebie Boga wysławiamy,
Tobie Panu wieczna chwała,
Ciebie Ojca, niebios bramy,
Ciebie wielbi ziemia cała.
